Wednesday, December 31, 2008

سپید برای سرخ

روزگار؛ روزگار عشق بازی با ام پی تری پلیر و دود کردن تنهایی های مارلبرو سفید است
از انقلاب تا چهار راه ولی عصر
یک کوله بار لبخند سنگین و تلخ را خیابانی می کنم
از فلسطین تا زرتشت
دلم برای سقف ریخته کوروش می سوزد
از فاطمی تا کارگر
دلم برای کودک کار یخ می کند
از کارگر تا والفجر
دلم هوای اسم های خالی از معنی می کند
مثل نام های شماره ای
مثل خیابان چهل و هشت

1 comment:

Anonymous said...

چه خوب بود این....