در درون هر انسان یک دستگاه خطرسنج وجود دارد.تویی که می خوانی هم حتما احساس دل ریختگی آنی در اثر آژیر این دستگاه را حس کرده ای.این دستگاه کاملا فرق خطر چسکی و خطر اساسی را می فهمد و دقیقا زمانی که متوجه می شود که خطر جدی است ، انسان را اصطلاحا خایه فنگ می کند.البته این دستگاه تنها در مورد خطر های آنی کار نمی کند و تنها عکس العمل ترس را هم بروز نمی دهد.مثلا در مورد اشتیاق به زندگی نیز این دستگاه فرق نارضایتی جزئی با بی میلی کلی به زندگی را به خوبی می فهمد و به صاحبش می گوید که داداش اوضاعت خیلی خراب شده و این سرعت در این سراشینی یعنی کار تمام است. نکته جالب دیگر در مورد این دستگاه این است که مد سایلنت هم دارد و اگر صاحبش آن را در این مد قرار دهد دیگر تا آخر سراشیبی حرفی نمی زند.بهر حال شخصا فکر می کنم که اگر بدون صدای آژیر تا پایین سراشیبی بروم بهتر از این است که آخرین چیزهایی که می شنوم صدای یکنواخت آژیر باشد.
No comments:
Post a Comment