پديده اي بنام منفعت

فردا امتحان ميان ترم الكترونيك صنعتي دارم.امروز در حال جان كندن و چپاندن حفظيات مزخرف آن در حافظه ام هستم.در اين مواقع هميشه اين موضوع به ذهنم مي رسد كه اگر حافظه من انقدر زود پاك نمي شد الان يكي از موجودات خوف در عالم بحساب مي آمدم.اما شايد هم خوب شد كه نشد.بهر حال الان از پاي ميز بلند شدم و گفتم بلاگري كنم.ديروز و روزهاي ديگر كه سوار تاكسي بودم ناخودآگاه متوجه شدم كه تمام مسافركش ها برچسب هاي قيمت هاي نجومي كه شوراي شهر تصويب كرده را زده اند به شيشه.در ابتدا آدم فكر مي كند كه با چه مردمان قانون مندي در حال زندگي است اما حتمايادتان مي آيد چند سال پيش كه تاكسيراني دستگاه هاي تاكسيمتر را در تاكسي ها گذاشت اثري از بر چسب هاي نحوه محاسبه قيمت نبود و اگر حتي در خواست محاسبه كرايه بر اساس تاكسي متر را مي كردي با خنده مسافركش روبرو مي شدي و احيانا مي شنيدي كه اينا مال قشنگيه.با اين نرخي كه اينا دادن كه پول بنزين هم در نمياد.و امروز وقتي كه كرايه آزادي تجريش مي شود ششصد و پنجاه تومان به ناگهان همه قانون مند مي شوند.نمي خواهم از نظر اقتصادي قضيه بالا رفتن كرايه ها را بررسي كنم اما منظورم از گفتن اين قضيه روحيه انحصار طلبي و منفعت خواهي ماست.تا آنجا كه دفاع از ايده و يا هر چيز ديگر به جوك تبديل مي شود و كافي است كمي دست و دلباز باشي تا همه طرف دار تو شوند.با اين حساب به راحتي مي تواني دليل راي آوردن كروبي جماعت و يا پر شدن صف نماز جمعه يا هر چيز ديگري را پيدا كني.خلاصه اين روزها پول است كه ميان مردم ما راي مي آورد.حتي ديگر مثل اوايل انقلاب كسي به دنبال شعارهاي مامانيه برابري و ساده زيستي نيست.امروز حتي پايين ترين قشر جامعه بدنبال زندگي همانند بالاترين قشر است و امروز معناي برابري اين است