نقدی کوتاه بر کوارتت

کوارتت از نظر لغوی به معنای چهارتایی است.در اصطلاح به قطعه ای موسیقیایی گفته می شود که توسط چهار ویولن ( 2 ویولن سل و 2 ویولن کلاسیک ) نواخته می شود.بدون شک بهترین انتخاب برای این نمایش نام کوارتت است.بازیگران نمایش 4 نفر (2 مرد و 2زن) هستند که یک موضوع واحد را به پیوستگی یک قطعه موسیقی روایت می کنند.نکته بی نظری که در طراحی صحنه این تئاتر وجود دارد آن است که در طول نمایش ، تماشاگر تنها یک بازیگر را بصورت تمام رخ ودو بازیگر دیگر را بصورت نیمرخ می بیند و یک بازیگر را در طول نمایش نمی بیند و تنها از طریق تلویزیون های بالای سر بازیگران با او ارتباط برقرار می کند.موضوع نمایش پیرامون زاویه دید به زندگی می چرخد.این مسئله با ظرافت در طراحی صحنه این نمایش گنجانده شده است.بطوریکه تماشاچی بسته به محلی که برای دیدن تئاتر در ابتدا انتخاب کرده است نمایش را متفاوت با 3 دسته دیگر از تماشاگران می بیند.همین تفاوت دید در میان چهار بازیگر از یک موضوع خاص هم دیده می شود و انسان خاکستری و نحوه نگرش آن به مسائل به چالش گرفته می شود.این مسثله از طریق پخش چهار کلیپ از چهار فصل زندگی نیز قابل درک است.این تصاویر با پخش یک کوارتت همراه می شود و زندگی را از چهار نمای متفاوت به بیننده نشان می دهد.از دیگر نقاط قوت این تئاتر بازی کم نظیر آتیلا پسیانی و باران کوثری است که در طول نمایش تنها از طریق میمیک صورت و بیان تمام احساسات لازم را به تماشاگران منتقل می کنند.یکی دیگر از نکات کم نظیر این تئاتر ، بیان تفاوت انسان رسانه ای با انسان حقیقی از طریق مقایسه تصویر طبیعی و تصویر تلویزیونی بازیگران است بطوری که تصویر آتیلا پسیانی بسیار خشن تر از تصویر واقعی آن است و در مورد بازیگران دیگر هم احساسات دیگر انسانی و تفاوت آنها با حقیقت به چالش کشیده شده است.بطور کلی ، کوارتت ترکیبی است از موسیقی و تیاتر.به دیدن 2 ویولن سل زنده و سیبیلو و 2 ویولن کلاسیک ظریف می ارزد.هر شب ساعت هشت، تالار مولوی

پی نوشت: همتون برین به درک