ناگفته ها

از چه بايد بگويم؟
از انهدام بند بند وجودم ، از پيوند با حوصله آنها به دست تو؟
از جستجوي بي حاصلم براي گودالي به حجم يك عمر؟
يا از آشيان آغوش تو؟
از چه بايد بگويم؟
از گذران بي گذر چشمان خاكستري؟از سنگيني واژه سلام؟
از مرثيه اي كه به گور مهرباني خواندند؟
يا از داستان دستان باغبان تو؟
آن زمان كه پيوند ميزني سبزينه هاي ظريف خنده را بر لبان خشك من؟
از چه بايد بگويم؟
از پنجه جنون كه سيم آخر را نواخت؟از درويش خسته كوچه ام؟
كه هنوز گريه من را علي علي مي گويد؟
يا از تير نگاه تو،از كمانه اش هنگام نگاه كردنت از شيشه پنجره بر صورتك خسته ام؟
از چه بايد بگويم؟
از مهرباني شما، وقت پاك كردن غصه ها،آن زمان كه صورتك شادي مي زنيد
براي تنها تماشاگرتان، براي من
،براي كول كردن بار غصه هايم،
بار قصه هايم؟
از چه بگويم براي تو؟
از چه بگويم برايتان؟
،تنها بگويم كه مي دانم،مي فهمم تمام كارهايتان

پي نوشت: سينا جان خيلي كمكم كردي توي اين مدت. هر شب خدا رو شكر مي كنم كه دوستاي خوبي
مثل تو و بقيه بچه ها دارم.علي،وحيد،امير،هادي،حامد،مازيار،سروش، و بقيه بچه ها از همتون ممنون.

و يه تشكر خيلي زياد از تو