چتری از مه
نمناک
سرد
با هر قدم با هر لحظه؛به رودخانه نزدیک تر می شوی
گاه یک اتفاق است
گاه یک عمر
تنها مسیریست که زمان پیمودنش مجهول خواهد ماند
مگر آنگه خود بپیمایی
و آنسوی رود؛بزرگترین معمای هستی آرمیده است
این مه سرد؛این مه لالایی نواز؛آنسوی رود را با دستان سرد و مهربانش از چشم من؛تو؛دزدیده است
...کاش آنسوی رود
پی نوشت:دایی مهربان امید وارم آنسوی رود خانه ات سبز باشد.برایت گل می فرستم
5 comments:
nemidunam chera vali ye hese badi behem montaghel shod, omidvaram uni nabashe ke man fahmidam . . .
سلام؛
منهم امیدوارم که اون چیزی نباشه که فکر می کنم. تمام سردی زندگی رو به آدم منتقل می کنه نوشته شما
Va natarsim az marg
marg payane kabootar nist.
marg varooneye 1 zanjere nist.
MArg dar zehne aghAghi Jarist!
Marg dar ab o havaye khoshe andishe neshiman darad.
Marg dar zAte shabe Dehkadeh az Sobh Sokhan migooyad...
Dear Mehran
Man ham hamanande to ghame az dast raftane Mardi bOzorg dar BAvaraM nemiGonjad. Mano dar in gham sharik beDan!!
-nafiseh
Mehranie man tasliat migam,ishala ghame akharet bashe.
Omidvaram khodanav rohash ra da panahe rohai por shokoh chon ali va delhai paki chon fereshtegan gharar dahad.
در غربت مرگ بيم تنهايي نيست ياران عزيز آن طرف بيشترند
Post a Comment