این است مارکوزه من

سوتین قرمزت را به دور کپنهاک وجودی ات می پیچم و سیگاری چاق می کنم و انتهای ستارخان به فضل الله میرسم و میوه های کاندوم ها را برای بچه های سرچهار راه میبرم و می گویم اینها را عرش کبریایی برای شما پیشتاز کرده و نیم چرخی می زنم از بالای سینه های آویزان آنسوی ویترین این کیس تپل و به بچه ها چشمکی می زنم و مارکوویچ انتهاییم را پیچ و تابی می دهم و دنبال مکان خصوصی لیلی و مجنون می گردم و یک تف می اندازم به زمانه ای که آدم در آن دنبال چهار تا دیوار بگردد که آلتش را با خیال راحت در آورد و به هستی نشان دهد و بگوید این بازمانده همان گهی است که با بار آورده ای ودر انتهای این شیخ فضل الله به عرش کبریایی نزدیکتر می شوم و می روم داخل باقر خان که از نژاد سفیدان است و ما هم که برنزه استالینی دوست داریم و دنده عقب می رویم به میدان کاج و درد می کند بدجور طوری که دستی بکشم سوی مستی و برای باقی مانده هستی قفل و زنجیری بسازم از گیسوی پریشان یار و سشوار