English accent

در مورد یک چیز مطمئنم

اگر داغ داغ محبتت را به کسی تعارف کنی ,هیچ وقت جواب رد نمی شنوی

چقدر خوب است که به هر کس بگویی که چه احساسی نسبت به او داری

پی نوشت:امروز آخرین روز کلاس درس در دوره کارشناسی من بود

خونه خاله

شاید از نظر خیلی از آدم ها بدترین جای هستی جهنم باشد

اما بنظر من بدترین جای هستی برزخ است

پی نوشت 1:یک ساز جدید اختراع کرده ام که با سرفه هایم می نوازم

آرزو

من می خواهم در تمیز ترین کوچه دنیا زندگی کنم

می خواهم هر شب به کارگر هایش ماهیانه بدهم

صبح ها هم لب های تو را یادگاری بر دارم

without comment

نامه کوچولویی برای سرزمین قطبی ها

سانتاکروز سلام
اینجا که هوا کثیف است
رد که می شوی هیچ کدام از ستاره های سورتمه ات به زمین نمی رسد
آخر ما تحریم شده ایم
چرا برای ما هدیه نمی آوری
شاید برای اینکه اینجا همه جوراب ها بو می دهد

پی نوشت: کریسمس مبارک
پی نوشت 2: مسیح را دوست دارم.امیدوارم دل به دل راه داشته باشد

سک سک

آخر کجایی آن خنده های نظاره گر

کجایی با آن نگرانی چشمان به راهت

گرد راه شدیم و ندیدیم آن برای تو خواستن را

کجایی که کمینه ای مانده و تمامش هرزه گرد شد

زودتر پیدا شو

من از قایم باشک فقط سک سکش را بلدم

Attraction Law

دیشب داشتم برنامه هوشنگ توزیع رو می دیدم.از معدود آدمهاییه که ازشون خیلی خوشم میاد.برنامه دیشبش در مورد قانون جذب بود.برنامه جالبی بود و می خوام که به چیزایی که در موردش بحث می شد عمل کنم.فکر کنم برای من جواب بده.توی برنامه دیشب قسمت هایی از یک فیلم مستند رو هم نشون میداد که در مورد همین قانون در حال حرف زدن بود.کلیت این قانون اینه که چیزهایی که بهشون فکر می کنیم و اتفاق هایی که برای ما می افتند با مانیفست ذهنی ما کاملا منطبقه.یه مدت بود که اصلا نمی تونستم مثبت فکر کنم.می خوام سعی خودمو بکنم که مثبت فکر کنم .یه نکته خیلی باحالی که دیشب توی برنامش گقت این بود که من مدت هاست که دیپرسم؛آدمایی که افسردگی دارن معمولا نمی گن اما من چون برنامه تلویزیونی دارم میگم؛آخه همه که برنامه ندارن.نگاه طنزی که داره همیشه برای من جالبه و برای اونایی که نمیشناسنش بگم که شوهر شهره آغداشلوست و کارگردان تیاتر و بشدت با استعداد تر از زنش

میلک شیک

بنظر تو آدم تا کی میتونه میلک شیک توت فرنگی بخوره

این سوالیه که جواب دادن بهش ؛ بازار عرضه و تقاضا رو بهم میزنه

گودبای پارتی

الان از مهمانی خداحافظی امیر و اکرم برگشتم.سرم درد می کنه و بیخوابی زده به سرم.امیر نزدیک ترین دوستی بود که توی دانشگاه داشتم و دبیرستانمون هم یکی بود.برای اونایی که نمی دونن این توضیح رو میدم که من دوست زیاد دارم اما توی این روزگار ؛ دوستی که برای آدم کار انجام بده واقعا کمه و امیر ازین جور آدماست.بهرحال من دارم عادت می کنم به اینکه بهترین دوستام رو کنارم نداشته باشم و هرکدوم برن یه گوشه دنیا.این هم روزگار ماست دیگه.خیلی سعی کردم گریه نکنم اما نشد دیگه.آدم موقع خداحافظی ای که معلوم نیست سلامش کیه گریه می کنه

پی نوشت1:واقعا مرسی که اومدی

پی نوشت2:عجب دنیای غریبی داریم .بچه های شریف هم عالمی دارند.مخصوصا شرکتشان در پارتی

یلدا

حالامیان برف زمستان و گرسنگی گوزن های بابانوئل , تو میان گرداب یلدای طولانی آن سالها دست وپا بزن.یلدای ما به بلندای انتظار است و لب نشین ما کتاب.هندوانه هم نبود؛نبود

چند نکته در مورد انتخابات

اول اینکه این پست بصورت کاملا عمدی پس از انتخابات روی بلاگ قرار می گیرد تا یاد بگیریم که مسثله ای بنام رای دادن و یا رای ندادن یک موضوع کاملا شخصی است
دوم اینکه برای روشن شدن موضع من در مورد انتخابات لازم است چند جمله کوتاه را قرقره کنم.دوستان عزیز ، رای دادن برای من همواره همراه با حرف اضافه به می باشد که بنظر من اصلا اضافه نیست.من به کسی رای می دهم صرفا برای آنکه آن شخص را انتخاب کنم.نه به این دلیل که کس دیگری انتخاب نشود یا آنکه سیلی محکمی به صورت کس دیگری زده باشم و یا آنکه در صحنه حضور داشته باشم که بعد از آن پیام صحنه را دیدم برایم فرستاده شود.بنظر من؛ که تنها یک نظر در میان تمام نظر های دیگر است؛ باید برای رای دادن دلیل ایجابی داشته باشیم و نه دلیل نفی کردن دیگری.بنظر منطقی می رسد که شما کسی را که قبول داری انتخاب می کنی و به کسی که نمی خواهی انتخاب شود رای نمی دهی.بنظر از چاله ای به چاله دیگر افتادن است اگر به شخض مقابل کسی که نمی خواهیم انتخاب شود رای دهیم.با توجه به این چند جمله و اینکه در بیشتر موارد تا کنون کسی که مورد قبول من باشد کاندید نشده است از انتخاب سایرین خودداری کرده ام

برای ستاره ها

معجزه ای نه
نه مردی در لفافه ای از هبوط
و نه حتی صدای پای آرام آزادی
روزی در آسمان سیاه ما
تنها صفحه ای خالی برای نوشتن مان خواهیم ساخت
تا بنویسیم به یاد یاران دبستانی
ترانه ای از رنج نه
نه سرود شادی از سرور رهایی
و نه حتی یادی از روزهای سخت سر سبزها بر باد
تنها نوشته ای که بگوید
نوشتن هر فکر آزاد است


پی نوشت: امروز بچه های پلی تکنیک ، دانشجو بودن را معنا کردند
پی نوشت 2: روز جهانی حقوق بشر به تمام آنهایی که خود را بشر می دانند مبارک

کمدی هایی از نوع نوسان

کنار همین ناله های زن همسایه

شب که می شود ؛ گربه آواره هم یاد عشق زمستان قبل می افتد

عجب زمانه ایست که مادر بزرگ ها عاشق می شوند و نوه ها عاقل

پی نوشت: گویا قضیه جدیست و نمیشه دیگه عکس بذارم براتون

پی نوشت 2:خدا را شکر.هنوز زنده ایم و سبز.شبیه کاج شده ایم

گریه گرم

شیشه که بخار می گیرد برای تویی که آنسویی گمنامی مرطوبی را هدیه می آورد

برای منی که این سو ایستاده ام

سردم است

تنها همین

پی نوشت: اینا باز یه غلطی کردن که نمیشه عکس آپ کرد

پی نوشت 2:روز دانشجو گرامی باد.دانشگاه هنوز زنده است

آخرین کارت

زندگی شبیه یه قماره.ممکنه با آخرین کارتت ببری و وقتی که هنوز کارت داری یعنی هنوز زنده ای.هنوز یه کارت دارم.راستی می شه تو قمار از خدا کمک گرفت؟من که خیلی امید بستم به کمکش

پی نوشت: اسپیکر هایتان را روشن کنید.فقط همین.هدیه ایست از بهترین دوست من.حتما خوشتان میاید

پی نوشت 2: لحظه هایی می آید که می خواهی فروبریزی اما کسی نمی گذارد

مشترک مورد نظر

گوشی موبایلش را بر میدارد.میان لحظه های تردید و ناشناختگی یکی در میان شماره می گیرد.صدای بوق آزاد را با دهانش در میاورد.منتظر می ماند تا گوشی را بردارد.بعد با صدایی شبیه صدای مارلون براندو می گوید:هی عوضی از تو و کارات حالم بهم می خوره.به ساعت کنار تختش نگاه می کند.باز هم صبح برای او شروع شده و باید گوشی اش را روشن کند