سیاره من

سیاره من کوچک است.حتی از سیاره مسافر کوچولو هم کوچک تر.آنقدر کوچک که از همان جایی که خورشیدش غروب می کند دوباره طلوع می کند.سیاره من گلی ندارد.یک گرامافون دارد که نغمه هایی برای طلوع و غروب خورشید پخش می کند.من یک ننو دارم که روی آن لم می دهم و با هر بار عقب و جلو کردن آن خورشید من طلوع و غروب می کند.می نشینم و با غروبش گریه های پرسوز می کنم و با طلوعش لبخند زنان صبح بخیرمی گویم