سلاخ خانه کجاست؟

آویزان شده ایم

تخت خوابمان را علامت های سوال پر کرده است

ذهن هایمان کنار سینوس اضطراب می زیند

و دل هایمان ، ساندویچ های آماده بدون پنیر اند

این تسلسل هیچ ؛ تنها اینجاست که انرژی می گیرد

بقایی نیست

و ما خواب می خواهیم