ترین ها

رسیدیم به آخر سال.بازهم فکر می کنم به این یک سال و ترین هایش.امسال سال سختی بود برای من.خیلی ترین های خوبی وجود ندارد چون بیش از نیمی از آن را درگیر کنکور ارشد و پروژه لیسانس بودم.اما باز هم لحظه های کوچکی هست که برقی می زند.اما چیزی که تا آخر عمر با من می ماند از دست دادن وحید است
اعتراف می کنم که بشدت زندگی ام بعد از مرگ وحید تغییر کرده و انگار مهران سومی متولد شد.علت سوم بودن هم این است که قبلا با اتفاق دیگری مهران دوم بوجود آمده بود که با مرگ وحید مرد

بهترین فیلمی که در سینما دیدم: خون بازی دیپلم افتخار به باغ فردوس ساعت پنج
بهترین فیلمی که پشت کامپی دیدم: سه قلو های بلویل دیپلم افتخار به با او صحبت کن
بهترین سفر: تنگه واشی دیپلم افتخار ندارد
ساز سال: ویولن سل دیپلم افتخار به آکاردئون
اکتشاف موسیقیایی سال:هریس الکسیو دیپلم افتخار به آناتما
بهترین کتاب: روی ماه خداوند را ببوس مصطفی مستور دیپلم افتخار به یوزپلنگانی که با من دویده اند از بیژن نجدی
بهترین انیمیشن: پدر و دختر با دیپلم افتخار به بالای پرچین
بهترین اتفاق درسی: حذف پزشکی تربیت بدنی بعد از مدت ها بیا و برو
بهترین روز سال: 20اسفند دیپلم افتخار به12 اسفند بعد از تمام شدن کنکور
کله شقانه ترین اقدام سال: آن قرص های کذایی دیپلم افتخار به تیغ انداختن سر
بزرگترین شخصیت سال: زنده یاد اکبر محمدی
دوست داشتنی ترین رنگ سال: خاکستری دیپلم افتخار به سیاه
بزرگترین تجربه سال: هر چیزی که امروز برایت اتفاق می افتد چیزی است که دیروز به آن فکر کرده ای
بهترین آهنگ : آهنگی از هریس الکسیو که ایرانی اش گل ارکیده است! دیپلم افتخار به باغ مخفی
بهترین کافی شاپ: کافه کنج دیپلم افتخار به کافه گودو
بهترین هدیه سال: سی دی هریس الکسیو از وحید دیپلم افتخار به کت اسپرت
تنها نقاشی سال: پرتره وحید
بهترین استاد: دکتر شمس الهی
بهترین تصمیم سال: خریدن ام پی تری پلیر که به بهبودی اوضاع روحیم خیلی کمک کرد
خنده دار ترین خبر سال: قصه های رامین میری
بهترین کامنت گذار سال: علی بشارتیان که به هیچ پستی نه نمی گه
بهترین وبلاگ سال: سرگیجه دیپلم افتخار به رانیتیدین


امسال سال خاکستری ای بود که بدون حضور تو قابل گذر نبود