Saturday, October 22, 2005

کابوس


کاش در غربت بی شاعبه هر شب من
در فراسوی تن داغ و پر از وسوسه ات
اندکی آبی بود
و در این خواب پر از باد سهیم سایه
کاش نوزاد نگاهم می مرد
کاش هر شب ؛ ورقی آبی بود
و در آن نقش پر از نفرت تو خالی بود
Posted by at

No comments:

Post a Comment

Subscribe to: Post Comments (Atom)