ختم کلام

از روی قبر خودت که بر خواستی برای آنها که زنده اند صلوات بفرست

به کار خودت که نیامد

تقدیم به وبلاگ نویسی که ممکن بود من جای او نوروز را از نو نخوانم

یکبار خواندن را دوست ندارم

هزاره بخوان

که شاید همین تک جمله ها سند نیستی ام باشد

با خون نوشته ام

با خون دل بخوان

سایه ای نیست

و در این تنهایی

من بی سایه به سان غم تنهایی تو

آسمان را پی ابری کوچک می جویم

تا بگویم که در این تنهایی

سایه ام گم نشده

!آسمان بارانی است

ایستگاه گورستان

همیشه از خودم می پرسیدم که چرا سرباز های صف اول با اینکه می دانند که می میرند به سمت دشمن می دوند و فریاد می زنند؛ بعد ها فهمیدم که سرباز همان موقع که سوار قطار جنگ می شود مرده است. بعد از آن دیگر تنها یک سرباز است مثل آنها که در صف آخرند

نوروز که می آید یک جذبه پنهانی ما را به تو می خواند