همشاگردی سلام

من معمولا حافظه خوبی ندارم
من معمولا فراموش میکنم
من معمولا اسم ها یادم نمیمونه
اما نمیدونم چرا فراموش نمیکنم
تک تک ادا اطوار هاشو
و تک تک لحظه هاشو
من انگار دارم توی یه دنیای موازی زندگی می کنم
و هر کاری که می کنم هیچ چیز واقعی نمیشه
واقعا انگار همون موقعی که آخرین بار خداحافظی کردیم من دکمه اگزیت رو زدم و پرت شدم توی این دنیای موازی
برای من همیشه آخر تابستونه
حتی اگر عید شده باشه
برای من همون حس سی و یک شهریوره
مثل دانش آموزی که فردا باید بره مدرسه